De heer Engel (Hennie)  Maat ontvangt het gouden verdienstteken

In het  Zorgcentrum Soenda in Vlaardingen temidden van zijn kinderen, kleinkinderen, personeelsleden van het centrum en een journalist, werd afgelopen vrijdag 31 januari 2020 aan de heer Engel (Hennie) Maat  het  gouden verdienstteken van de Republiek Oostenrijk uitgereikt door de Ambassadeur van Oostenrijk mevrouw Gürer en de heer De Valk.

De heer Maat, geboren in Vlaardingen op 31 maart 1925, pleegde in Vlaardingen en omgeving samen met twee kompels verzetsdaden. De grootste daarvan was het in brand steken van een mitrailleursnest van de Duitsers in juli 1942. Alle drie de jongemannen werden opgepakt. Twee van hen werden via kamp Amersfoort als politieke gevangenen naar Mauthausen gestuurd, waar een van hen (Gerrie Arie Peter Manneken, geb. 09-10-1926)  in april 1943 aan de ontberingen bezweek. De derde zou in concentratiekamp Neugamme vermoord zijn. 

Engel Maat had het „geluk“  niet hetzelfde lot beschoren te zijn, toen hem er door een medegevangene op werd gewezen dat hij zich als (leerling-) elektromonteur kon opgeven voor het werkkamp Ebensee (vliegtuig-/raketmotoren etc.) en zo uit het hoofdkamp zou kunnen wegkomen. Hij deed dit en werkte in Ebensee tot zijn bevrijding door Amerikaanse troepen op 6 mei 1945.

De uitgesproken rede bij de uitreiking:

Geachte Hennie MAAT,

Het is voor mij als ambassadeur van Oostenrijk in Nederland een grote eer u zo dadelijk een onderscheiding te mogen uitreiken.

U heeft met twee vrienden verzet gepleegd tegen het grootste kwaad dat Europa heeft gekend. Daarvoor heel veel respect.

De gevolgen waren verschrikkelijk. Uw vrienden hebben de allerhoogste prijs moeten betalen, hun leven.

U heeft drie jaar lang een mensonterende gang langs kampen moeten maken en dwangarbeid moeten verrichten.

U heeft ondanks alle ontberingen de oorlog overleefd en u wordt binnenkort 95 (!) jaar.

Ik hoorde pas onlangs van uw levensverhaal via de organisatie „Stichting Vriendenkring Mauthausen“ in Amsterdam.

En meteen wist ik wat me te doen stond:

Een Oostenrijkse onderscheiding aanvragen om daarmee u, en via u de Nederlandse slachtoffers van Mauthausen en de nevenkampen onze oprechte spijt te betuigen en excuses aan te bieden in het besef van het onnoemlijke, onbeschrijflijke leed dat mensen is aangedaan.

Ik heb afgesproken dat ik het kort zou houden om u niet al te veel te vermoeien en wil dan ook nu overgaan tot de uitreiking:

Geachte heer Engel Maat:

Het heeft de Oostenrijkse bondspresident, de heer Alexander Van der Bellen behaagt aan u te verlenen het Gouden Verdienstteken van de Republiek  Oostenrijk……….

(na opspelden verdienstteken en overhandigen bijbehorend besluit van de bondspresident en gelukwensen van de minister van Binnenlandse Zaken):

Ik hoop dat uw kinderen en kleinkinderen u nog heel lang in hun midden mogen hebben en wens u het aller, allerbeste toe!