Schoorl.

Maandag 12 juni vond in Kamp Schoorl voor de 26ste keer de jaarlijkse herdenking plaats. Bijgaand een paar foto’s hiervan. Het was een mooie bijeenkomst. Waarbij de leerlingen van basisschool Het Klimduin uit Groet enige voordrachten hielden.

Voordracht herdenking kamp Schoorl door Salma en Nagham

Oorlog toen
Joden moesten zich jarenlang verstoppen voor het geweld van de Duitsers. Ze wilden naar buiten als vlinders uit hun pop. Maar dat kon hun het leven kosten, omdat ze opgepakt konden worden. Families werden gescheiden. Ze moesten vluchten en onderduiken om vrij te zijn. En toen moesten ze wachten en wachten….tot de oorlog over was….

Oorlog nu
Vluchtelingen moeten vluchten voor het geweld van de burgeroorlog. Veel baby’s en oude mensen worden doodgeschoten. Families worden gescheiden. Kinderen moeten zonder hun ouders opgroeien.  Hoe moeten zij zich ontpoppen? Zij zijn gevlucht om vrij te zijn en te kunnen leven. En nu moeten ze wachten en wachten….. tot de oorlog over is….

Verhaal:  

Ik was nog maar zeven. We zaten rustig in huis, mijn vader, moeder en ik. Ik zat een boek te lezen. Mama luisterde naar muziek en papa zat te schrijven. We waren heel rustig totdat:  er op de deur werd gebonsd en er geroepen werd: Aufmachen

Mijn vader, moeder en ik werden super bang, maar ik dacht ook: wat is er aan de hand? Waarom kloppen Duitsers op onze deur?

Mijn vader zei heel nerveus tegen mij dat we naar de zolder moesten en ons stil moesten houden. Hij klonk angstig. Jij gaat ook naar boven, zei hij tegen mijn moeder. Mama dacht geen seconde na en duwde mij de trap op naar zolder. Zelf liep ze achter mij aan. Toen we hijgend op zolder zaten, vroeg ik waarom papa niet kwam. We riepen hem en hij zei dat hij nog zou komen.

Toen hoorden we een harde knal. Pap wilde de trap op rennen, maar het was al te laat. Papa werd naar beneden getrokken en toen we uiteindelijk niets meer hoorden, zuchtte mama en ze zei: “Ik wilde dat ik het je had kunnen vertellen samen met papa, maar helaas, dat kan niet meer. Je vader is J…J…Joods.” Mijn hart klopte van schrik en ik viel daardoor bijna flauw. Ik barstte uiteindelijk in tranen uit en mama ook. En zo liepen we met tranen over onze wangen naar beneden.

We zullen eraan moeten wennen, zei mama. En dat gebeurde inderdaad. Dagen werden weken en weken werden maanden. We wenden eraan dat we een gezin met een ‘gat’ erin waren. Mama bleef maar zeggen dat ze geen nieuwe man zocht, totdat ze zeker wist dat hij niet meer leefde. Tot dan houden we hoop!

Op dezelfde dag werd voor Mirjam Ohringer een herdenkingsboom onthuld.

Tekst op de plaquette:

Een boom voor Mirjam Ohringer (1924-2016)

Mirjam Ohringer was de drijvende kracht achter het initiatief van de Stichting Vriendenkring Mauthausen tot de oprichting van het monument in Schoorl.

Als meisje was zij actief in het verzet met onder meer het zoeken van onderduikadressen en het verspreiden van de illegale Waarheid. Uiteindelijk moest zij zelf ook onderduiken en overleefde zij de Holocaust.

Zoals het monument ons herinnert aan de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, zo verwijst de boom naar de vrouw, wier hele leven stond in het teken van strijd tegen de oorlog, antisemitisme en discriminatie.

Deze boom maant ons, die strijd in woord en daad voort zetten.

Comité Kamp Schoorl

12 juni 2017